Με οψίμιση της παραγωγής σε σύγκριση με άλλες χρονιές ξεκίνησε η περίοδος για την αγκινάρα, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη της άνοιξης.
Πρόκειται για μία παραδοσιακή καλλιέργεια, η οποία απαιτεί χειρωνακτική εργασία και η εξεύρεση εργατικών χεριών αυτή την περίοδο είναι δύσκολη. Για τον λόγο αυτόν, η πλειονότητα της βιομηχανοποιημένης αγκινάρας αποτελείται από εισαγωγή κατεψυγμένων από τρίτες χώρες και κυρίως από την Αίγυπτο. Για νωπή χρήση συναντάται κυρίως στην περιοχή των Ιρίων στην Αργολίδα, όπου λόγω και των ήπιων καιρικών συνθηκών, συνήθως συλλέγει πρωιμότερα από πολλά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδας.
Για τον Βασίλη Δρούζα, φυτωριούχο από την περιοχή, πρόκειται για μία καλλιέργεια η οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει σημαντική μείωση «λόγω της μετακίνησης πολλών παραγωγών σε φυλλώδη λαχανικά όπως είναι τα μαρούλια, αλλά και την έλλειψη εργατικών χεριών».
Για την τρέχουσα περίοδο, υποστηρίζει ότι πρόκειται για μία όψιμη χρονιά, όμως η εικόνα που παρουσιάζουν τα φυτά είναι αρκετά καλή. Σε ό,τι αφορά το θέμα των τιμών, αυτές κυμαίνονται στα 4 ευρώ για τα 20 τεμάχια.
Σταθερή η βιολογική παραγωγή
Για σημαντική ζήτηση για βιολογική αγκινάρα κάνει λόγο ο Νίκος Αντύπας, παραγωγός από το Άργος. Υποστηρίζει και ο ίδιος ότι η χρονιά είναι όψιμη. «Αλλά η ζήτηση κυμαίνεται σε σταθερά επίπεδα». Εκτιμά ότι η αγκινάρα ως καλλιέργεια έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, με προβλήματα όπως της παρουσίας του σαλιγκαριού. «Δυσκολευόμαστε να το καταπολεμήσουμε λόγω της βιολογικής πρακτικής που ασκούμε, με αποτέλεσμα να ανεβάζει το κόστος», αναφέρει, κόστος που είναι ήδη ανεβασμένο λόγω και των ιώσεων που παρουσιάζονται στα φυτά τα τελευταία χρόνια. Τέλος, αναφερόμενος στο θέμα των τιμών, είπε ότι «είναι ιδιαίτερα ανεβασμένες και φτάνουν ακόμα και τα 80 λεπτά το τεμάχιο».
Παραδοσιακές συνταγές με βάση την αγκινάρα
Ο Γιάννης Σταθόπουλος, γεωπόνος και μεταποιητής τοπικών αγροτικών προϊόντων στην Κυπαρισσία, αξιοποίησε σε μεγάλο ποσοστό την αγκινάρα, τυποποιώντας τη και συσκευάζοντάς τη σε βάζα. Το πρόβλημά του είναι ότι η ζήτηση είναι μεγάλη και οι παραγωγοί την έχουν ως δευτερεύουσα καλλιέργεια, διότι απαιτεί χειρωνακτική εργασία.
Οι κλοπές έφεραν αδιέξοδα
Με πάνω από 50 στρέμματα αγκινάρας, ο Ανδρέας Αργυρόπουλος, από το Πράσινο Ηλείας, δραστηριοποιούταν στην καλλιέργεια της παραδοσιακής αγκινάρας. Το τελευταίο όμως διάστημα σταμάτησε, διότι «οι κλοπές είχαν φτάσει στα ύψη, καθώς είναι φύσιν αδύνατο να είμαστε κάθε βράδυ στα χωράφια», υποστηρίζει ο ίδιος. Επίσης, εκτιμά ότι πρόκειται για μία δυναμική καλλιέργεια, όμως «θέλει ανθρώπους να την εμπιστευτούν και να βρίσκονται συνέχεια στο χωράφι, από την ανάπτυξή της μέχρι και τη συλλογή».
Εισαγωγές από την Αίγυπτο
Εκτός από τη νωπή αγκινάρα, στην αγορά καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου κυκλοφορεί και η κατεψυγμένη, όπου σχεδόν στο σύνολό της προέρχεται από τρίτες χώρες. Ο Μιχάλης Στράντζαλης, μεταποιητής κατεψυγμένων κηπευτικών, εξηγεί ότι ο κύριος λόγος είναι η εντατική χειρωνακτική εργασία που απαιτεί, «κάτι το οποίο η χώρα μας στην παρούσα περίοδο δεν μπορεί να το καλύψει».
Πηγή: ypaithros.gr
